เห็ดหลินจือแดงหมายถึงเชื้อรา จำพวกหนึ่งที่ขึ้นอยู่ตามไม้ต้นที่เน่าผุพัง โดยจะเจอะอยู่ตลอด  ในที่ระดับส่วนสูงตั้งแต่ระดับน้ำทะเลจนจนความสูงกว่า  1,000  เมตร ในอุณหภูมิระหว่าง  8 – 38 องศาเซลเซียส  ต่ำกว่า  0  องศาเซลเซียส  เส้นใยและดอกยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้แต่ไม่เจริญเติบโต  เมื่ออากาศเริ่มอุ่นขึ้นก็สามารถเจริญสมบูรณ์จากนั้นได้  เห็ดหลินจือมีชื่อเรียกแปลกแยกกันไปในเมืองจีนเรียกว่า  หลิงชิง ไม่ก็หลินจือ  แปลว่า สุดยอดของต้นไม้วิเศษ  สำหรับไทยเรียกว่า เห็ดกระด้าง เห็ดหั้งขอ เห็ดมะพร้าว  เห็ดแม่เบี้ยงูเห่า เห็ดจวักงู เห็ดนางกวัก แล้วยังจำแนกไปตามพันธุ์ของเห็ด เป็นต้นว่า

ดอกสีเหลือง  เรียกว่า  หวงจือหรือจีนจือ  มีรสชาติหวานจืดชืด  มีสรรพคุณในการบำรุงประสาท  บำรุงร่างกาย  ระบบระบายให้มีสมรรถนะดีขึ้น

ดอกสีแดง  เรียกว่า  ฉื้อจือไม่ก็ต้นจืน  มีรสขม ใช้เป็นยาแก้การแน่นหน้าอก  เลือดตกค้าง  บำรุงหัวใจ  สำหรับผู้เจ็บป่วยที่เป็นโรคภูมิแพ้เรื้อรัง ช่วยซ่อมแซมคนไข้ที่เป็นโรคสมองเสื่อม  กับเบาหวาน

ดอกสีเขียว  เรียกว่า  ชิงจือ  มีรสชาติขมเล็กน้อย  ค่อนข้างพบในเขตแดนที่มีอากาศหนาวใช้ในการบรรเทาทุกข์โรคหัวใจ

ดอกสีม่วง  เรียกว่า  จื่อจือหรือว่าสีซ็อคโกแลต  มีรสขมเล็กน้อย  มีคุณสมบัติรักษาพยาบาลโรคไขข้ออักเสบ  หูอักเสบ

ดอกสีขาว  เรียกว่า  ไป่จือหรือวีจือ  มีรสชาติฉุน  ขมเล็กน้อย  มีสรรพคุณในการบำบัดรักษาเกี่ยวกับทางเดินหายใจ  ปอด  จมูก  ทำให้หายใจคล่อง

ดอกสีดำ  เรียกว่า   เฮจือหรือเสียนจือ  มีรสเค็มเล็กน้อยไม่ขม  มีคุณสมบัติในการขับน้ำตกค้างในร่างกาย  บำรุงไต  ขับถ่ายปัสสาวะ